Ik was in Barcelona voor het lanceringsevenement van de Oppo Find X9 en Find X9 Pro. Oppo positioneert deze toestellen als de volgende evolutie in smartphonefotografie. Vooral de Find X9 Pro moest laten zien wat die enorme 200MP-sensor in huis heeft.
De dag na het event besloot ik de proef op de som te nemen. Ik trok met beide toestellen de stad in: de Oppo Find X9 Pro en Google Pixel 10 Pro XL. Waar de Pixel bekendstaat om zijn fenomenale beeldverwerking en AI-tuning, vertrouwt Oppo juist op pure hardwarekracht: een gigantische 200MP-telefotocamera, Hasselblad-kwaliteiten en een nieuwe Luma Image Engine die natuurlijke tinten en licht overgangen belooft.
De camera's in cijfers
| Header Cell - Column 0 | Google Pixel 10 Pro XL | Oppo Find X9 Pro |
|---|---|---|
Hoofdcamera | 50MP, | 50MP, f/1,5, beeldhoek 84°; 7P-lens, OIS |
Ultrawide | 48MP, | 50MP, f/2,0, beeldhoek 120°; 6P-lens |
Telezoom | 48MP, | 200MP, f/2,1; beeldhoek 34°; 6P-lens, OIS |
Selfiecamera | 48MP, f/2,2; beeldhoek 103°, autofocus | 50MP; f/2.0; beeldhoek 90°; 5P-lens, autofocus |
Chip | Tensor G5 | MediaTek Dimensity 9500 |
Op papier lijken beide telefoons in dezelfde gewichtsklasse te spelen, maar hun aanpak verschilt fundamenteel.
De Oppo Find X9 Pro vertrouwt op pure sensortechnologie: drie grote 50MP-camera’s en een 200MP-telezoom die meer doet dan alleen inzoomen. Dankzij de samenwerking met Hasselblad worden kleuren natuurgetrouw vastgelegd, met zachte overgangen in belichting en minder digitale nabewerking. De MediaTek Dimensity 9500-chip is hier vooral een assistent: snel genoeg voor beeldverwerking, maar niet verantwoordelijk voor de magie.
De Pixel 10 Pro XL daarentegen gebruikt kleinere sensoren, maar zet zijn Tensor G5-chip in als een miniatuurbeeldstudio. Elk beeld wordt in fracties van seconden geanalyseerd, samengevoegd en verbeterd. De telefoon corrigeert belichting, kleurtinten en scherpte zonder dat je het merkt. Waar de Oppo zich gedraagt als een klassieke camera, voelt de Pixel meer als een slimme assistent die denkt dat hij weet wat jij wil zien.
Vergelijkingen
De eerste testlocatie was een donkere tunnel met warme verlichting, een echte valkuil voor kleurbeheer. Hier laat de Oppo Find X9 Pro meteen zijn spierballen zien. De oranje lampen ogen écht oranje, met subtiele gradaties in de tint en nauwelijks ruis. De schaduwen blijven donker zonder details te verliezen, een teken dat de sensor zijn werk doet.
De Pixel 10 Pro XL kiest voor een koelere witbalans, met een meer gelige gloed die het karakter van het licht deels weghaalt. Het oogt netter, maar ook vlakker. Wat me opviel, is dat de Pixel soms agressieve AI-verwerking toepast waardoor de sfeer van het moment een beetje verloren gaat. Dit is ook vaak de kracht van de Pixel-verwerking, maar is niet altijd ideaal. De Oppo laat het beeld juist ‘leven’, met iets meer contrast en zachtere overgangen tussen licht en donker.
Een stap verder, letterlijk. Hier fotografeerde ik omhoog, richting een luchtopening waar zonlicht doorheen scheen. Dat is typisch een shot waarin elke camera moeite heeft om balans te vinden tussen fel en schaduw.
De Pixel houdt de lucht beter onder controle, iets meer structuur in de wolken, iets minder overbelichting, maar de Oppo laat zien dat een grote sensor wonderen doet. De lampen blijven fel en vooral oranje, de kleuren kloppen, en er is veel minder ruis in de donkere delen van het beeld. Bij de Pixel zie je achter de lampen dat het gewoon veel rommeliger oogt. De Luma Image Engine haalt net genoeg detail naar boven zonder dat de foto er onnatuurlijk uitziet. En waar de Pixel alles wat kouder en grijzer maakt, straalt de Oppo-foto warmte en zonlicht uit, precies zoals ik het ter plekke zag.
De ultieme stresstest voor elke cameratelefoon: de iconische Sagrada Família in Barcelona is een nachtmerrie van vormen, lijnen, en schaduwen en dus het perfecte onderwerp om zoom te beoordelen.
Bij 10x zoom toont de Oppo Find X9 Pro zijn kracht: de foto is iets donkerder, maar wel voller, rijker en realistischer. Elk beeldje en elke steen blijft zichtbaar zonder digitale ruis of overmatige verscherping. Dat zie je in de kerk goed, maar vooral ook als je naar de bladeren kijkt in de bomen aan de onderkant van de foto. Diezelfde bladeren zien er bij de Pixel vooral heel erg vaal uit, bijna alsof de kleur eruit is gezogen. De Pixel doet het best goed, maar kiest voor een lichtere toon waardoor fijne details wegvallen.
De langwerpige foto door de bomen laat een ander patroon zien: de Pixel is net iets scherper bij het inzoomen op een middenafstand dankzij Google’s softwarematige algoritmes, maar de kleuren zijn vlak en koel. Het is een trend die we vaker gaan zien: de AI-algoritmes van Google zijn gewoon erg goed. Als het om inzoomen gaat op een 'normale' afstand dan spant Oppo de kroon, maar zodra je flink moet inzoomen dan neemt AI het over en blijft Oppo iets achter.
Het oogt allemaal net iets scherper als je inzoomt op de kerk, maar daarentegen vind ik het lichtprofiel van de Oppo veel mooier. Op dit moment van de dag scheen de zon nog een beetje, maar dat zou je helemaal niet denken als je uitging van de Pixel: daar lijkt het op de meest gure herfstdag en zo slecht was het (nog) niet. De Oppo daarentegen toont die typische mediterrane tinten: warm, levendig en natuurgetrouw.
Hetzelfde geldt ook voor het volle aanzicht van de Sagrada Familia: als je inzoomt op de Pixel dan merk je dat details net wat beter in beeld komen. Dat heeft, denk ik, vooral te maken met het feit dat de Tensor-verwerking top is. Het verschilt weinig, maar er is wel wat verschil. Daarentegen is de kleur op de Oppo gewoon veel beter en natuurgetrouw.
Het voormalige ziekenhuis van Sant Pau is een waar kleurenpalet: roodbruine baksteen, blauwe tegels en goudkleurige ornamenten. Dit is waar de Oppo Find X9 Pro tot zijn recht komt.
De foto’s zijn levendig en verzadigd zonder overdrijving, de diepte in de schaduwen blijft behouden en het contrast tussen licht en steen is uitgebalanceerd. De Pixel is netter, strakker, maar ook wat klinischer. Bij inzoomen zie je dat Google’s tone mapping net iets meer microdetail naar voren brengt, maar dat gaat ten koste van het realisme. De Oppo legt het beeld vast zoals je het voor je ziet, terwijl de Pixel een algoritme gebruikt dat gokt hoe het beeld eruit hoort te zien.
De smalle, natgeregende straatjes van El Born zijn de ultieme test voor dynamisch bereik. Met de Oppo’s Hasselblad Ultra Sharp-modus blijven de reflecties op de straatstenen helder en warm, terwijl de lucht erboven natuurlijk oogt. De lampjes, vlaggen en planten hebben allemaal hun eigen textuur. Het idee is dat de bestanden niet gecomprimeerd worden zoals dat standaard wel gebeurt bij de meeste foto-bestanden door pixel binning.
Bij de Pixel is het beeld net wat kouder. Hoewel het contrast goed is, oogt het geheel wat steriel. De Oppo’s foto’s hebben meer ‘leven’: je ruikt bijna de regen, je voelt de warmte van het licht.
Ruwe kracht vs. AI-verwerking
Na een dagje fotograferen in Barcelona is het duidelijk dat beide telefoons tot de beste cameratelefoons van het moment behoren. Ze benaderen fotografie echter totaal anders.
De Google Pixel 10 Pro XL is feilloos als je gewoon wil richten en schieten. De AI-verwerking is ongelooflijk slim: gezichten, luchten, zelfs straatnamen worden perfect belicht en helder weergegeven. Maar daardoor voelt de foto soms té perfect, té schoon. Alsof het moment door een filter is gehaald, want dat is het ook tot op zekere hoogte.
De Oppo Find X9 Pro vertrouwt daarentegen op zijn sensor en pure kwaliteit. De beelden zijn echter, soms minder consistent, maar wanneer alles klopt, krijg je foto’s die niet onderdoen voor compactcamera’s. De samenwerking met Hasselblad levert zichtbare winst op als je kijkt naar die fantastische crop. Je kan gemakkelijk mooie kiekjes uit grotere foto's halen door simpelweg op één aspect van een foto in te zoomen. Dit is natuurlijk niet perfect, maar het is verrassend sterk.
De prijs? Ook die hoort bij het topsegment, maar dit is een smartphone die best kan concurreren met sommige echte camera's.
