Dragon Age: The Veilguard review

Dragon Age: The Veilguard biedt een niet geheel perfecte, maar meeslepende game-ervaring met een ijzersterk verhaal. De andere personages hebben stuk voor stuk uitgebreide verhaallijnen die je in de loop van het spel kan ontdekken. Voeg daar dynamische, maar niet onnodig ingewikkelde combat en prachtige graphics aan toe en je krijgt een game waarin fans van de serie meteen van houden, terwijl nieuwkomers soms verward zijn.

Het is bijna tien jaar geleden sinds BioWare Dragon Age: Inquisition uitbracht, de voorloper van Veilguard. Ondanks deze lange pauze bouwt Veilguard direct voort op het plot van Inquisition. Je zou zelfs kunnen stellen dat de game uit 2014 een soort van verplichte lectuur is om het hele verhaal van Veilguard te snappen.

Het feit dat je best aan de game begint met voorkennis wordt in het begin al duidelijk. Je speelt als "Rook", een avonturier in dienst van Varric, een brutale en sympathieke bard uit Dragon Age 2 en Inquisition die een team samenstelt om de elf (en God) Solas, een ander Inquisition-personage, ervan te weerhouden de wereld te overspoelen met monsters tijdens een magisch ritueel.

Na een onverwachte wending stel je een team samen van zeven personages waarvan je er telkens twee kan meenemen op een missie. Samen met hen reis je naar verschillende regio's via een netwerk van portalen en probeer je de wereld van de ondergang de redden. De werelden zijn prachtig ontworpen en hebben elk een uniek ontwerp met specifieke vijanden. Tijdens dit avontuur moet je voortdurend keuzes maken die een bepaalde invloed hebben op het verhaal. De ene beslissing heeft al een grotere invloed dan de andere, dus denk hier goed over na. Zo was er één beslissing waar we zelf vijf minuten lang moesten nadenken over hoe wij wilden dat ons avontuur verderging.

Het verhaal zelf zit goed in elkaar, al is de kans klein dat je het volledig zal snappen zonder voorkennis. Als je niet weet wie Varric of Solas zijn of waarom de wereld van Thedas zich in deze puinhoop bevindt, zit je met onbeantwoorde vragen. In tegenstelling tot andere RPG-games, zoals Baldur's Gate 3, bouwt Veilguard vrij direct voort op thema's en plotlijnen van de vorige games. Je kan in de Codex alle nodige informatie vinden, maar dit is zodanig veel leeswerk dat niemand hier echt aan wil beginnen.

Hoewel we zelf zonder enige voorkennis aan Dragon Age: The Veilguard begonnen, waren we over het algemeen wel tevreden met de diepgang van het verhaal en hoe onze campaign afliep na een 50-tal uur. Pas toen we de geschiedenis van Dragon Age onder de loep namen, kwamen we erachter dat we het spel niet volledig hebben kunnen ervaren zoals trouwe fans van de serie. Als je de kans hebt en de tijd ervoor wil nemen, raden we je aan om toch zeker Dragon Age: Inquisition uit 2014 te spelen.

Combat mechanics

De combat in Veilguard is dynamisch en combineert snelle acties met net genoeg strategie zodat het geheel niet te complex aanvoelt. Tijdens de gevechten gebruik je een combinatie van aanvallen, ontwijken, pareren (in real-time) en extra vaardigheden. Je kan gevechten met één druk op de knop pauzeren, zodat je je party commando's kan geven en hun (of je eigen) speciale skills kan activeren. Deze skills variëren enorm, afhankelijk van je class. Als mage hadden wij de keuze uit vier soorten magie (vuur, ijs, bliksem en necromancy) en konden we tijdens gevechten van wapen wisselen (een staf of spellblade).

Bepaalde vaardigheden kunnen gecombineerd worden voor extra effecten, die soms leiden tot een dramatische explosie die veel schade aanricht. Het combat menu met alle skills van jezelf en je party geeft op een slimme manier aan welke combinaties mogelijk zijn en in welke volgorde de skills uitgevoerd moeten worden voor een geslaagde combinatie. Zonder strategie aan een battle beginnen, loopt vaak niet goed af. Zo kan het ene personage healen, terwijl het andere de aandacht van alle vijanden naar hen toe kan trekken met een taunt skill. Ga daarom niet vechten met een gigantische draak als je party bestaat uit drie personages met alleen maar offensieve skills, want dan word je snel dood gebliksemd, gebrand en/of gevroren afhankelijk van de draak.

Terwijl je beslist welke vijanden je eerst aanvalt en welke skills je wil gebruiken, moet je aanvallen ontwijken, pareren of blokkeren met een schild. Doe je dit op het juiste moment dan krijg je een perfect dodge of perfect parry waarna je extra voordelen krijgt om je vijand te verslaan. Wij hebben de game op de normale modus gespeeld en gevechten waren hier net uitdagend genoeg voor ons. Je kan de moeilijkheidsgraad zelf instellen en de gevechten zo makkelijk of moeilijk maken als je zelf wil.

Het level-up systeem zit goed in elkaar en je hebt zelf een enorme skill tree die je kan uitbouwen zoals je wil. Er is hier een maximaal aantal skill points dat je kan toewijzen en je zal ook moeten kiezen welke tak van de skill tree je wil uitbouwen. Elke tak heeft een eigen vechtstijl en je kan op gelijk welk moment de geïnvesteerde skill points resetten en opnieuw toewijzen. Je party members hebben daarentegen een soort mini skill tree voor hun skills. Ook hier kan je niet genoeg skill points verzamelen om de hele tree te vullen en zal je moeten kiezen welke skills je sterker wil maken.

Leer je teamgenoten kennen

BioWare RPG's vertrouwen sterk op andere personages en Veilguard is daarop geen uitzondering. De persoonlijke verhaallijn al je teamgenoten is een samenhangend avontuur dat je in de loop van het spel ontdekt en bestaat uit dramatische gevechten, pakkende dialogen en rustige wandelingen in de verschillende regio's.

Hoewel het niet verplicht is om deze verhalen te ontdekken om verder kunnen met de main quest, worden de personages wel sterker naarmate jouw relatie met hen sterker wordt. Als je een verhaallijn volledig afwerkt, krijgt het betrokken personage bijvoorbeeld een unieke uitrusting en algemene power boost. Je wordt daarom in zekere zin wel aangemoedigd om dit hele proces voor elke teamgenoot te voltooien.

Het enige dat hier wat roet in het eten gooit, zijn de gezichtsuitdrukking van Rook, jouw personage. Hun antwoorden zijn altijd genuanceerd en betekenisvol, met de klemtonen op de juiste momenten. Hun lichaamstaal en gezichtsuitdrukkingen passen daarentegen niet altijd bij de gesproken tekst.

Helaas is niet elk aspect van het verhaal van Veilguard even consistent of indrukwekkend als deze verhalen. Sommige side quests zijn verwaarloosbaar en hebben amper een impact op het verhaal. De meest teleurstellende side quest is een reeks van tien arenagevechten die je moet volbrengen en na elke overwinning zegt de arena master een van de drie vooraf ingestudeerde zinnetjes. We hadden het persoonlijk niet erg gevonden om iets minder side quests te hebben als degenen die er wel waren tenminste allemaal goed uitgewerkt waren.

Op sommige momenten plaatst het spel je voor belangrijke keuzes die een (grote) invloed hebben op de rest van het verhaal. Er is ook niet altijd een keuze waardoor iedereen tevreden zal zijn. Soms zal je vrede moeten nemen met een keuze waardoor de ene partij benadeeld wordt. Het zijn deze momenten die de plaats van Veilguard in de Dragon Age-serie verstevigen. Fans van de serie zullen zonder twijfel tevreden zijn met de game, terwijl nieuwkomers heel wat verplichte lectuur moeten doorspitten (of spelen) om het verhaal in zijn geheel te begrijpen.

Moet je Dragon Age: The Veilguard spelen?

Speel het als...

Speel het niet als...