Call of Duty: Vanguard review

Ondanks dat Call of Duty inspiratie heeft gehaald uit moderne militaire conflicten, geheime overheidssamenzweringen en zelfs oorlogen in de toekomst, blijft de Tweede Wereldoorlog onlosmakelijk verbonden met de serie. Van D-day tot de strijd in de Stille Oceaan. Call of Duty: Vanguard gooit de formule om door naar de Tweede Wereldoorlog te kijken door de lens van de Modern Warfare-reboot.

De game speelt zich af in hetzelfde universum als Modern Warfare en Black Ops Cold War. Het verhaal gaat over een samengestelde eenheid die meevecht in het einde van de oorlog. Na een explosieve openingsmissie word je voorgesteld aan de cast: Britse paratroeper Arthur Kingsley, Amerikaanse piloot Wade Jackson, Australische explosievenexpert Lucas Riggs en scherpschutter Polina Petrova uit de Sovjet-Unie. Het team wordt uiteindelijk gevangen genomen door nazi-soldaten. Daar wordt de hoofdvijand van het spel geïntroduceerd: Hermann Wenzel Freisinger en zijn onderling Jannick Richter. Het verhaal zet een ongelooflijk interessante toon, om vervolgens de cast op te splitsen in flashback-missies die je snel zal vergeten.

Waar het allemaal om draait bij Call of Duty: Vanguard is de multiplayer. Enkele van de beste elementen van Modern Warfare en Black Ops Cold War komen terug in deze Tweede Wereldoorlog-setting: omgevingen zijn vernietigbaar, het tempo van het spel is beter en een de Zombies-modus is een stuk gestroomlijnder. Er zit genoeg in om een vernieuwende Call of Duty-ervaring te bieden.

Het eindresultaat is een Call of Duty-game die unieke ideeën met zich meebrengt in de singleplayer, multiplayer en de geliefde Zombies-modus. Dat gezegd hebbende: de multiplayer en Zombies-modus zijn wel verreweg het meest indrukwekkend. De singleplayer-campagne, die ongeveer zes uur duurt om doorheen te spelen, is de zwakste schakel. Het verhaal en de missies zijn vrij matig.

Call of Duty: Vanguard prijs en releasedatum 

• Wat is het? De 18e game in de Call of Duty-reeks
• Wanneer verschijnt het? 5 november 2021
• Waar kan ik het op spelen? PS4, PS5, Xbox Series X/S, Xbox One en PC 
• Wat kost het? PS5/Xbox Series X & S: €64,99 - PS4/Xbox One/PC: €59,99 

De ongelijke singeplayer-campagne

Het verhaal van Vanguard focust zich op een samengesteld Special Forces-team geleid door een zwarte Britse man, net als de delen die zich focussen op Sovjet-scherpschutter Petrova. Echter kunnen de prachtige cutscenes niet verbergen dat het verhaal nogal hol is en weinig nadruk legt op de ernst van de situatie. Bijvoorbeeld in het verhaal van Wade Jackson, waarin hij en zijn partners gered worden door een peloton van zwarte soldaten. Er wordt niet duidelijk gemaakt hoe belangrijk dit is voor de tijd waar het zich afspeelt.

Het grootste probleem met het verhaal van Call of Duty: Vanguard is dat het verhaal ontzettend onsamenhangend is. De losse eindjes komen pas een beetje samen richting het einde. Dan wordt er pas duidelijk wat er allemaal aan de hand is. Zodra de hoofdpersonen, die geïnspireerd zijn door echte soldaten uit de Tweede Wereldoorlog, elkaar ontmoeten, houdt het verhaal een beetje op en wordt het een vrij monotone shooter. De grootschalige vuurgevechten zijn een lichtpuntje van de campagne, die voelen geweldig aan om te spelen.

Gamers die de singeplayer-campagnes van de Call of Duty-serie goed kennen, weten dat de games soms experimenteren met RPG-elementen, luchtgevechten en real-time strategy. Vanguard brengt dit terug, maar in mindere mate. Het spel probeert iets bijzonders voor alle soorten spelers te bieden, maar geen van de features steekt met kop en schouders boven de rest uit.

Arthur Kingsley kan zijn medesoldaten commanderen om op bepaalde doelen te schieten, zodat hij zelf vanaf de flank een manoeuvre kan maken. Deze functie zal je weinig gebruiken, tenzij het spel zegt dat je het moet doen.

Hetzelfde geldt voor Wade Jackson. Na een redelijk saai luchtgevecht, crasht zijn vliegtuig in het gebied van de vijand. Daarna volgt wat van de slechtste stealth-gameplay die we ooit hebben gezien in een Call of Duty-game. Jackson kan focussen op vijanden in de jungle en door muren kijken. Later krijgt hij nog de mogelijkheid om tijd te vertragen en automatisch te richten, wat doet denken aan de Dead Eye-skill van Red Dead Redemption. Het probleem is dat de stealth niet goed werkt en de AI van de vijanden vrij slecht is. Er is geen echte spanning zoals in The Last of Us. Vanguard probeert deze game duidelijk te imiteren. Hierna speel je als Lucas Riggs die een explosievenexpert zou moeten zijn, maar met die vaardigheid doet hij niet zo veel. Hij kan alleen wat meer wapens dragen dan de rest.

Verreweg het beste gedeelte van de singeplayer-campagne is het verhaal van Polina Petrova. De sluipschutter is zeer bekwaam met een geweer en heeft verbeterde bewegingsbesturing, die doet denken aan Doom Eternal. Gevechten met Petrova zijn een mix tussen stealth en intense actie die best goed werkt. Ze is niet alleen snel, maar kan zich ook makkelijk verstoppen. De AI van de vijanden is echter niet zo goed, dus het is makkelijk om doelwitten een-voor-een neer te schieten zonder gezien te worden. Haar verhaal is overigens het beste van alle hoofdpersonen.

Verbeteringen aan multiplayer en Zombies

Net als bij voorgaande spellen in de Call of Duty-reeks is de online-functionaliteit een van de highlights. Zowel de multiplayer als de Zombies-modus bieden geweldige gameplay-mogelijkheden. Er zijn wat kleine problemen in te vinden, maar voor het overgrote deel is het een leuke ervaring die compenseert voor de matige singleplayer-campagne. De multiplayer is meer van hetzelfde, als je het vergelijkt met de online-opties van de voorgangers, maar dat maakt het niet minder leuk.

Fans van de games weten wel wat ze kunnen verwachten van de multiplayer. Team Deathmatch, Domination en Hardpoint komen allemaal terug in Vanguard en ze zijn nog steeds leuk op te spelen op de meer dan 20 beschikbare maps. Het schieten voelt geweldig aan, de vernietigbare omgevingen zorgen voor meer strategische opties en wapens zijn aan te passen naar jouw eigen speelstijl.

De nieuwe gamemodi die zijn toegevoegd, zijn Patrol en Champion Hill. Patrol is ongeveer hetzelfde als Hardpoint, maar met wat meer beweging aangezien het punt door de map heen beweegt. Champion Hill is een modus waarmee je Deathmatch-toernooitjes kan spelen tegen elkaar. Deze kunnen 1v1, 2v2 en 3v3 worden gespeeld. Het is niet de beste vervanging voor de afwezige Gunfight-modus, maar wel een genot om te spelen.

Een van de meer subtiele toevoegingen aan de multiplayer is Combat Pacing. Dit vergroot of verkleint het aantal spelers in een multiplayer-sessie afhankelijk van de gamemodus die je speelt. Dit helpt om de speelervaring naar jouw voorkeuren aan te passen. Er is echter geen rekening gehouden met de grootte van de maps. Als je Combat Pacing aanzet, kan het zomaar zijn dat je met grote groep spelers op een te kleine map wordt geplaatst. Het tegenovergestelde kan ook gebeuren, dat een kleine groep spelers op een grote map belandt, waardoor je moet wachten tot het spel meer mensen heeft gevonden om te kunnen spelen.

De grootste vernieuwing in Vanguard is de Zombies-modus. Die is aangepast om meer toegankelijk te zijn voor nieuwe spelers. In deze modus word je op een centrale locatie geplaatst, met een handje vol zombies om neer te knallen. Over de map zijn upgrades verspreid en portalen te vinden die je naar missies sturen. Deze missies kunnen van alles zijn. Van het verdedigen van een bepaalde positie tot het zoeken naar voorwerpen tussen de gedode zombies. In vergelijking met oudere versies van de gamemodus is de Vanguard-variant verreweg de makkelijkste om mee te beginnen. De vele rondjes die we hebben gespeeld waren vermakelijk, maar het is afwachten of de modus leuk blijft. Dat zal afhangen van updates na de release van de game, aangezien er nu nog niet zo veel te doen is.

De presentatie is het hoogtepunt

De audiovisuele presentatie is weer op Hollywood-niveau. Call of Duty: WWII oogde wat bruin en grijs, maar Vanguard biedt juist een kleurrijke kijk op de Tweede Wereldoorlog. 

In de eerste missie van de singleplayer-campagne moet het team een trein kapen die onderweg is naar Hamburg. Hier zijn de prachtige lichteffecten van Vanguard op zijn best, in combinatie met de stromende regen. Het contrast in het leven voor- en nadat de Nazi’s Stalingrad binnenvielen is op een wonderbaarlijk gedetailleerde manier te zien in Petrova’s verhaal. Het luchtgevecht in de Slag bij Midway mag dan wat saai zijn in de campagne, maar wat van de beste effecten zijn te zien in dit gedeelte van de singleplayer. Ook de geweergeluiden klinken authentiek.

De hoofdpersonen worden gespeeld door Chiké Okonkwo en Martin Copping, samen met Laura Bailey en Derek Philips die bekend zijn van The Last of Us II. Zij leveren geweldige optredens, ondanks dat niet alle scripts even goed zijn geschreven. Acteurs Dan Donohue en Dominic Monaghan geven het verhaal wat serieuze spanning als de hoofdvijanden. Voeg daar de epische soundtrack aan toe van componist Bear McCreary en het totaalpakket is een van de best gepresenteerde Call of Duty-games tot nu toe.

Alle effecten, explosies en andere visuele hoogtepunten zijn net zo mooi in de multiplayer, met framerates die constant stabiel blijven.

Eindoordeel

Call of Duty: Vanguard probeert, tussen al het spektakel door, een volwassen verhaal over de Tweede Wereldoorlog te vertellen. Ondanks dat de personages goed zijn gespeeld, stelt de singleplayer-campagne teleur als het gaat om het verhaal en de gameplay. De hoofdpersonen, met uitzondering van Polina Petrova, zijn niet goed uitgewerkt en voelen overbodig.

Ondanks dat, maken de multiplayer en Zombies-gamemodus de verwachtingen wel waar. De multiplayer is meer van hetzelfde, met uitzondering van Patrol en Champion Hill, maar dat is niet erg aangezien de formule werkt. Zombies is nog toegankelijker geworden, maar mist nog wat inhoud op de releasedag. Al met al probeert Call of Duty: Vanguard te innoveren, maar zit het spel nog vast in de tradities van de serie.

• Dit zijn de beste PC-games van 2021