Marvel's Spider-Man 2 review

Na ongeveer drie jaar is het vervolg op Marvel’s Spider-Man: Miles Morales neergedaald op de PS5 en iets meer dan een jaar daarna is deze game ook eindelijk op pc te spelen. Marvel’s Spider-Man 2 is in feite de derde game in de serie, aangezien alles begon bij Marvel’s Spider-Man op de PS4. Aangezien de verhalen op elkaar voortbouwen en je in de game zowel als Peter Parker als Miles Morales kan spelen, raden we wel aan om de andere games ook de spelen. Heb je daar toch geen zin in, dan begint de game met een re-cap van de belangrijkste gebeurtenissen uit de vorige games.

Disclaimer: in deze review zal je enkele kleine spoilers vinden, maar we gaan bewust niet gedetailleerd in op het plot en de personages. Je zal hier voornamelijk mijn ervaring van de gameplay, mechanics en algemene indruk lezen.

Marvel’s Spider-Man 2: prijs en beschikbaarheid

• Wat is het? Het vervolg op Marvel’s Spider-Man (PS4) en Marvel’s Spider-Man: Miles Morales (PS5)
• Wanneer verschijnt het? 20 oktober 2023 (PS5), 30 januari 2025 (pc)
• Waar kan ik het op spelen? Op de PS5 en op pc
• Wat kost het? 79,99 euro op PS5, 59,99 euro op pc

Zoals aangegeven, is Marvel’s Spider-Man 2 de derde game in deze serie. In tegenstelling tot Marvel’s Spider-Man: Miles Morales is de consoleversie van deze game exclusief voor de PS5 en als jij nog in het bezit bent van een PS4, is dit misschien het moment voor een upgrade. Vanaf 20 oktober 2023 kan je de game zowel fysiek als digitaal aanschaffen. Waar de vorige game een adviesprijs van 59,99 euro had, ben je voor Marvel’s Spider-Man 2 maar liefst 79,99 euro kwijt op de PS5. Sinds 30 januari 2025 is de game ook te koop op pc voor 59,99 euro.

Twee Spider-Men voor de prijs van één

• Afwisseling tussen Peter Parker en Miles Morales
• Zowel verhaallijnen op zichzelf als samen

In de tutorial wordt meteen al duidelijk dat je als Peter Parker en Miles Morales zal kunnen spelen. Sandman is volledig op hol geslagen en verandert New York in een gigantische woestijn. Peter en Miles trekken er beiden op uit om hem een paar kopjes kleiner te maken. Aangezien Sandman een vijand van Peter is, speel je eerst als hem in de tutorial… tot je erachter komt dat je de krachten van Miles nodig hebt om hem te verslaan. Op dat moment wissel je even naar Miles, waarna beide Spider-Men hun krachten combineren.

Vanaf het begin kan je al vrij wisselen tussen beide Spider-Men die elk hun skills hebben. Er zijn bepaalde missies die je specifiek met Peter of Miles moet uitvoeren. Wil je zo’n missie starten en speel je op dat moment als je andere Spider-Man, dan ben je met één druk op de knop (vierkantje) gewisseld voor je het weet. Er zijn namelijk geen laadschermen in het hele spel en zelfs als je fast travel gebruikt, gaat dit zonder enige vertraging of laadtijd.

Zonder al te veel te verklappen, moet ik wel zeggen dat Peter Parker duidelijk het hoofdpersonage is in Marvel’s Spider-Man 2. Dat is niet per se een minpunt, aangezien Peter nog geen volledig nieuwe titel heeft gehad op de PS5, terwijl Marvel’s Spider-Man: Miles Morales een van de launch games was. Miles krijgt hier iets meer kleinere side quests, terwijl Peter meer betrokken is bij het hoofdverhaal. Over het hoofdverhaal heb ik niets dan lof. Het is goed geschreven, interessant en er zijn meer dan genoeg wendingen die je niet zal zien aankomen.

Trek ten strijde

• Combat is grotendeels hetzelfde
• Wel nieuwe skills naarmate je verder komt in de game

Omdat je nu als Peter en Miles kan spelen, moet je dit keer de vechtstijlen van beide Spider-Men zien te beheersen. Miles vertrouwt op zijn elektrische krachten, terwijl Peter de gadgets in zijn pak gebruikt. Afgezien van het feit dat je nu twee personages hebt om mee te vechten, is de combat wel grotendeels hetzelfde. De gadgets en skills laden op door basisaanvallen uit te voeren. Je bent dan ook voornamelijk op vierkantje aan het tikken om dezelfde vierdelige combo uit te voeren, terwijl je met driehoekje een web schiet waarmee je naar vijanden slingert. Voor mij voelde de combat erg repetitief, ook wanneer je later in de game nieuwe krachten krijgt die niet in de vorige games zaten.

In sommige gevechten krijg je hulp van andere personages. Meestal krijg je als Peter hulp van Miles (of omgekeerd) en tijdens side quests verschijnen er soms andere personages die je ook helpen. Hier had wat mij betreft, meer tijd en moeite in mogen zitten. Concreet zal je tijdens deze gevechten een willekeurige finishing move uitvoeren zonder dat je daar zelf controle over hebt. Ik had het fijner gevonden als er meer synergie was en je zelf meer kon beïnvloeden wat het andere personage doet.

Wederom zijn er skill trees en ook hier zit weinig variatie. Peter en Miles hebben elk hun eigen skill tree die wordt aangevuld met een derde gemeenschappelijke skill tree. Skill punten verdien je opnieuw door je level te verhogen. Je krijgt experience door side en main quests te voltooien, maar het is zeker geen must om elke skill tree volledig in te vullen om vlot door de gevechten te raken. Voor mij waren nieuwe skills vooral iets dat wat meer variatie toevoegde aan gevechten zonder ze per se makkelijker te maken.

Spreid je vleugels

• Webvleugels maken verplaatsingen sneller
• Fast travel moet je ontgrendelen per wijk

Een ander nieuw element dat in de tutorial met Sandman wordt geïntroduceerd, zijn de webvleugels. Die doen precies wat je verwacht en zorgen ervoor dat je door de lucht kan zweven. Je kan instellen of je inverted controls wil, wat wel vaker gebeurt als je moet vliegen in een game. Ik had de webvleugels snel onder de knie. Wanneer je rondslingert, druk je op driehoekje en dan begin je te vliegen. Als je van een erg hoge plek naar beneden duikt, ga je ook merkbaar sneller en het voelt daarom enorm realistisch.

Daarnaast zijn er bepaalde ringen die oplichten waar je door kan vliegen om sneller van de ene naar de andere locatie te vliegen. Fast travel is namelijk een feature die je per wijk moet ontgrendelen door bepaalde side quests uit te voeren in die specifieke wijk. In de vorige games kon je soms storend lang onderweg zijn naar bepaalde plaatsen en zelfs zonder fast travel heb je in Marvel’s Spider-Man 2 niet het gevoel dat je een kwartier moet rondslingeren voor je bij je bestemming bent.

Iets dat voor verdeelde meningen kan zorgen, is dat de game zich opnieuw afspeelt in New York. Net als bij God of War: Ragnarok raad ik het hier zeker niet aan om de drie games in deze serie na elkaar te spelen, aangezien ook de kaart grotendeels hetzelfde is. Enerzijds is New York natuurlijk de thuisbasis van Spider-Man, maar anderzijds kan het voor sommigen saai worden om steeds door dezelfde straten en buurten te slingeren.

Sensationele DualSense-integratie

• Haptische feedback is geweldig
• Elke feature van de controller wordt benut

Een Sony-game zou geen Sony-game zijn als de DualSense niet volledig wordt benut. Om te beginnen, is de haptische feedback in het algemeen erg accuraat. Elke slag, schok en knal heeft unieke haptische feedback en dit is dan ook geen game die je speelt met een goedkope controller van 25 euro, want dan mis je een deel van de game-ervaring. Daarnaast zijn er bepaalde opdrachten waarbij je de L2- en R2-triggers net ver genoeg moet indrukken en daar merk je ook dat Sony bij elk detail heeft nagedacht. Het getril wordt namelijk harder per trigger tot je hem perfect vasthoudt op de juiste positie.

Zelf ben ik iemand die kritisch staat tegenover de speaker in de controller, maar ook dit is perfect geïmplementeerd. In tegenstelling tot bij het fiasco genaamd Forspoken, heb je hier geen irritante vambrace die heel de tijd door de speaker te horen is. Wanneer je bijvoorbeeld een melding of oproep op je telefoon krijgt, komt dit door de speaker van de DualSense-controller. Als je in een bepaalde richting swipet over het centrale touchpad op de controller, kan je ofwel de camera ofwel het overzicht met actieve missies openen en ook dit gaf me het gevoel dat ik echt een smartphone in mijn hand had.

Het enige dat niet wordt gebruikt, zijn de lichtjes op de controller. Nu vind ik persoonlijk dat dit amper meerwaarde heeft, aangezien ik nog niemand naar hun controller heb zien staren tijdens een game.

De vloek van de pc-port

• Slecht geoptimaliseerd bij release
• Prachtige visuals
• Snelle, effectieve patches zorgen voor flink verbeterde prestaties

Inmiddels is Marvel’s Spider-Man 2 (sinds 30 januari 2025) ook beschikbaar op pc. Mits je de juiste hardware hebt, kan je de game nu in een hoge resolutie én met een hoge framerate spelen, terwijl je op de PS5 toch altijd nog wel een keuze moet maken (al kan je op de PS5 Pro al van een betere balans genieten). Daarnaast kan de game er op pc ook nog veel mooier uitzien dan op de PS5 mogelijk is.

Wij hebben de pc-versie van deze game grotendeels op een gaming-pc met een Nvidia GeForce RTX 4090, Intel Core i9-13900K, 32GB aan RAM en een Samsung 990 Pro SSD gespeeld. Zoals je in het overzicht met de pc-vereisten hieronder kan zien, maakt die configuratie het mogelijke om van de ‘Ultimate Ray Tracing’-ervaring te genieten in gemiddeld 4K/60fps.

Onze eerste ervaring met deze pc-port was helaas niet zo geweldig. Tijdens de eerste cutscene crashte de game al en we zagen ook meteen meerdere visuele glitches, waaronder bij het haar van Miles Morales dat er wazig uitzag en een beetje aan knipperen was. Dat soort knipperende textures zagen we ook later, na de eerste twee grote patches, nog wel eens terug bij reflecties op het water in de verte. We weten niet of dit eventueel een bijproduct van DLSS is, maar hoe dan ook kan het soms wel afleidend zijn bij een game die er verder vaak prachtig uitziet. Ook moesten we tijdens een bepaalde side quest een spoor achtervolgen dat pas verscheen na twee keer het checkpoint te herladen.

4K/60fps is trouwens wel een interessante indicatie voor de gemiddelde prestaties bij onze configuratie. Met alle grafische instellingen op zijn hoogst, maar DLSS en Frame Generation uit, zaten we gemiddeld eerder rond de 44fps. Toen we DLSS aanzetten (op de ‘Quality’-stand), zat de framerate echter meteen al tussen de 55 en 85fps en toen we Frame Generation eraan toevoegden, schommelde de framerate tussen ongeveer 90 en 130fps. Dit was trouwens het geval na de eerste paar patches.

Naast de visuele glitches die DLSS af en toe kan veroorzaken, vonden we niet dat het gebruik van DLSS of Frame Generation hier echt merkbaar negatieve gevolgen hadden voor de visuals of gameplay, dus konden we uiteindelijk genieten van scherpe, vloeiende beelden. We merkten wel dat de framerate in bepaalde gebieden of situaties flink omlaag kon gaan. Vandaar die 90fps, terwijl we gemiddeld misschien toch wel vaker tussen de 110 en 130fps zaten.

Aangezien we dus eerst wel wat problemen en minder indrukwekkende prestaties dan verwacht ervaarden, en dat op een zeer krachtige gaming-pc, waren we enorm verrast hoe goed de game na een paar weken (en patches) draaide op de nieuwe ASUS ROG Flow Z13. Dat is een 2-in-1-laptop die niet eens een discrete GPU heeft. Op dat apparaat, met zijn AMD Ryzen AI MAX 390-processor en zijn geïntegreerde AMD Radeon 8050S-GPU, wisten we erg vergelijkbare framerates te krijgen (met én zonder DLSS/FSR en Frame Generation) als bij de desktop met de RTX 4090. Wel hadden we daar te maken met een resolutie van 1.920 x 1.200 (in plaats van 3.840 x 2.160), speelden we zonder HDR en stonden de graphics op de ‘High’-preset (in plaats van alles zo hoog mogelijk). Toch zag de game er nog erg mooi uit en draaide hij dus verrassend soepel. Hou onze website overigens vooral in de gaten voor onze volledige review van die ROG Flow Z13.

Hoewel we helaas steeds vaker pc-ports zien die bij hun lancering slecht geoptimaliseerd zijn, heeft Nixxes, de ontwikkelaar van deze port, gelukkig wel vrij snel een aantal patches weten uit te brengen die de ervaring al flink hebben verbeterd. Daardoor draait de game inmiddels relatief soepel, zelfs op hardware waarbij we dat niet per se hadden verwacht.

Tijdens het schrijven van deze update voor onze review kregen we ook alweer de derde grote patch voor de game binnen, dus het lijkt er wel op dat Nixxes de overgebleven bugs en prestatieproblemen echt zo snel mogelijk probeert op te lossen. Het is alleen jammer dat dit soort ports nog steeds uitkomen voordat ze echt goed geoptimaliseerd zijn. Als we sommige van de eerste reviews op Steam van de pc-port lezen, kunnen we ook concluderen dat we met onze RTX 4090 nog geluk hebben gehad. Die grafische kaart kan waarschijnlijk nog enigszins compenseren voor slechte optimalisaties, maar voor sommige gebruikers leek de game gewoon onspeelbaar te zijn bij de release. Dat probleem probeerde Nixxes natuurlijk vooral zo snel mogelijk op te lossen met zijn patches voor de game en de ervaring lijkt inmiddels dus op minder krachtige hardware ook al merkbaar beter te zijn. De recensies op Steam zijn inmiddels dan ook alweer “grotendeels positief”. Het is wel jammer dat de eerste ervaring met deze game voor veel pc-gamers zo slecht was.

Verder staan we nog steeds achter onze mening over het verhaal en de gameplay zoals we die hebben verwoord aan de hand van onze ervaring met de PS5-versie. Gezien de snelle uitrol van effectieve patches en de huidige staat van de port, houden we ook nog steeds onze oorspronkelijke score aan. Het is daarnaast goed om te weten dat de DualSense-integratie ook op pc uitstekend werkt. Je kan dus nog steeds genieten van de ‘adaptive triggers’ die in deze game op interessante manieren worden gebruikt. De pc-port kan je echter ook met een andere controller spelen als je wil, of zelfs met je muis en toetsenbord. Die laatste optie vonden wij bij dit spel echter totaal niet intuïtief.

Marvel's Spider-Man 2 review: eindoordeel

Marvel’s Spider-Man 2 bouwt verder op de vorige games en laat je voor het eerst spelen als Peter Parker en Miles Morales. Het hoofdverhaal is goed uitgewerkt en bevat voldoende plotwendingen om je geboeid te houden, hoewel de gigantische hoeveelheid side quests iets te veel van het goede is en erg afleidend kan werken. Peter krijgt verder iets meer aandacht in het hoofdverhaal dan Miles, maar dit is dan ook zijn debuut op de PS5.

Deze game is vervolgens duidelijk gemaakt voor de PS5 en dat merk je meteen door de afwezigheid van laadschermen en perfecte integratie met de DualSense-controller. Er is geen laadtijd wanneer je van Spider-Man wisselt, wanneer je naar een nieuwe regio getransporteerd wordt na een cutscene of fast travel gebruikt. Zelfs na uren spelen blijft de game vlot draaien en dit verklaart waarom hij niet op de PS4 wordt uitgebracht.

Het is fijn dat je met beide Spider-Men kan spelen en dat je hulp krijgt in sommige gevechten, maar ik miste echte synergie. De enige meerwaarde van een ander personage in een battle is dat je willekeurig een of twee finishing moves uitvoert. De algemene combat is ten slotte grotendeels hetzelfde, net zoals de skills en gadgets. Pas later in het spel krijg je nieuwe skills, maar zelfs dan kan de combat repetitief aanvoelen.