Life is Strange: True Colors review

Life is Strange: True Colors is de nieuwste aanwinst in de franchise. Je kruipt in de schoenen van de 24-jarige Alex Chen (stem door Erika Mori) die na acht jaar wordt herenigd met haar broer Gabriel. Ze zijn elkaar verloren geraakt doordat Alex in een systeem van pleegzorg terecht is gekomen. De reünie is echter van korte duur, aangezien Gabe al spoedig niet meer onder de levenden is.

Net als in voorgaande delen draait True Colors om een compleet nieuw hoofdpersonage, met een eigen speciale kracht en een uniek verhaal. Dit keer is de game niet ontwikkeld door Dontnod Entertainment, maar door Deck Nine. Deze ontwikkelaar kun je kennen van Life is Strange: Before The Storm.

Zoals je van de verhalende serie gewend bent, kom je naarmate het plot vordert steeds meer te weten over Alex en haar achtergrond. Naast verscheidene cutscenes kun je meer over de back story te weten komen door middel van exploration. Je bent zoals gewoonlijk gebonden aan de afgebakende paden, maar het loont om zo nu en dan in elk hoekje van een ruimte te kijken en om alles wat je tegenkomt te bekijken.

Nieuw aan True Colors is dat de game vanaf dag één volledig speelbaar is. Voorheen vond de release van Life is Stranges-titels gespreid plaats, waarbij je telkens een poos moest wachten om aan de slag te gaan met het volgende hoofdstuk. Dit heeft voor en nadelen: je kunt door blijven spelen en geïnvesteerd blijven in het verhaal en de hoofdpersoon, maar er is minder tijd om de (heftige) gebeurtenissen uit de game een plekje te geven.

Toch zijn we een voorstander van deze aanpak: het zorgt ervoor dat je zelf kunt bepalen of je het verhaal in rap tempo wil uitspelen of er juist op je gemakje over wil doen. Je hebt nu in elk geval de keuze om te bingen zonder eerst maanden op de komst van alle episodes te hoeven wachten.

Life is Strange: True Colors: prijs en beschikbaarheid

Life is Strange: True Colors verschijnt op 10 september 2021 en is beschikbaar op PC, PS4, PS5, Xbox Series X/S, Xbox One en Google Stadia. De game heeft een adviesprijs van 59,99 euro.

Eind september wordt ook de apart verkrijgbare DLC Wavelengths beschikbaar, deze focust zich op Steph. Om deze game te kunnen spelen dien je de Deluxe Edition (69,99 euro) of Ultimate Edition (79,99 euro) aan te schaffen. Deze laatste uitvoering bevat ook remasters van Life is Strange en Before the Storm.

De Nintendo Switch-versie is uitgesteld tot later dit jaar. Deck Nine maakte op Twitter ook bekend dat de Life is Strange Remastered Collection is vertraagd tot begin 2022.

Emotionele rollercoaster

Het verhaal speelt zich in zijn geheel af in het mijnstadje Haven Springs, Colorado. De dood van Alex' oudere broer komt als een grote schok voor de gemeenschap. Zijn overlijden wordt voorgedaan als tragisch ongeval, maar Alex wil daar niets van weten.

Met haar speciale gave om de emoties van anderen te voelen, zet Alex alles op alles om achter de waarheid te komen. Haar bovennatuurlijke krachten gebruikt ze om erachter te komen wat anderen voelen en te weten te komen waar de sterke emoties van deze mensen vandaan komen. Dit wordt in de game op interessante en kleurige wijze weergeven door middel van een aura om de persoon heen. De kleur van de aura verraad hierbij de soort emotie die de persoon voelt.

Zonder in te gaan op al te veel details, kunnen we stellen dat het verhaal van Life is Strange: True Colors in zijn geheel impact weet te maken. Toch komen er redelijk wat voorspelbare verhaalelementen in voor, waardoor de game me relatief weinig écht weet te verbazen.

Al met al is het verhaal redelijk geloofwaardig, in hoeverre dat mogelijk is bij een game waarin de hoofdpersoon paranormale gaven heeft. Sporadisch komt het echter voor dat de uitkomst van een gebeurtenis wel heel goed uitkomt voor een bepaald personage.

De emoties van Alex en andere personages hadden in onze ogen wat beter gekund, om de impact van de gebeurtenissen te versterken. Met name in een game die zo erg de focus legt op emotie.

Daarbij wordt er in sneltreinvaart door verschillende gebeurtenissen gedaan. Net na een belangrijk event stopt de cutscene abrupt, waardoor je niet echt de tijd hebt om de gebeurtenis een plekje te geven. Zo is er een moment waarop Alex woedend een glazen fles tegen een muur aan gooit. Dit moment voelt sterk aan, maar de kracht verdwijnt vrijwel gelijk door een te snelle beeldovergang.

Ik kies jou

De personages zijn stuk voor stuk de moeite waard om tijd in te investeren. Je wil weten wie ze zijn en erachter komen hoe belangrijk ze zijn voor de rest van het verhaal. Gaandeweg maak je vrienden (en vijanden) die elk met hun eigen bagage lopen. Het voelt goed om deze mensen te helpen en leeft in de korte tijd dat je met elk van hen spendeert toch met hen mee.

Waar videogames steeds vaker inzetten op inclusiviteit, doet de Life is Strange-reeks dit al langer. In de originele Life is Strange uit 2015 en het tweede deel (2018) was er sprake van biseksueel hoofdpersonage. Ook in True Colors heeft de speler de mogelijkheid om een liefdesrelatie aan te gaan met een man of een vrouw.

Steph is een drumster met een alternatieve uitstraling die in een platenwinkel werkt. Als je dat graag wil kun je met haar een relatie aangaan. Je kunt er ook voor kiezen om met hunk Ryan enkele romantische momenten te delen. Welke weg je ook inslaat op relatiegebied, beide keuzes voelen even betekenisvol aan. Dat is iets wat we enkel kunnen waarderen.

Wisselende gevoelens

Er zijn in totaal vijf chapters om te doorlopen, waarbij het ene hoofdstuk pakkender is dan de andere. Waar de eerste episode erg sterk begint, voelen chapters 2 en 3 wat lastiger aan om doorheen te komen. Ze bevatten bovendien geen enorme plottwists of intrigerende cliffhangers. In een van de hoofdstukken ben je vrij lang bezig met larpen (een live action role-playing game). Hoewel het zeker een aangename soort mini-game betreft, leidt het veel af van de rode draad. 

Life is Strange: True Colors vindt plaats in een kleine setting. Je komt slechts op een handjevol locaties terecht, waaronder een café, een platenshop en een bloemenwinkel. Het kleinschalige geeft de game het gevoel van een warme gemeenschap.

Door het verhaal heen zijn er een hoop kleine missies die je kunt doen om de gemeenschap van Haven Springs te helpen. Zo kun je bijvoorbeeld het antwoord op een prijsvraag achterhalen door de emoties van een vrouw af te lezen. Op die manier kun je een buurtgenoot helpen om de prijs te winnen. Op eenzelfde wijze kun je een dementerende vrouw helpen herinneren wat ze die dag allemaal gedaan heeft.

De Life is Strange-franchise staat erom bekend dat je door het verhaal heen belangrijk keuzes moet maken die de manier waarop het verhaal vervolgt beïnvloeden. In Life is Strange: True Colors is dit niet anders, maar we hadden niet vaak de indruk dat onze keuze van significant belang was. Het verhaal lijkt grotendeels uitgestippeld en hoewel er verschillende variaties zijn voor het einde, lijkt het allemaal niet heel veel uit te maken wat je kiest.

Er moet echter gezegd worden dat het geweldig voelt om met Alex het mysterie te ontrafelen en erachter te komen wat er nu daadwerkelijk is gebeurd met Gabe. Het verhaal is boeiend genoeg om te blijven spelen. Deck Nine weet het goed voor elkaar te krijgen om je het gevoel te geven dat je achter de waarheid móét komen. 

Life is Strange-waardig

De game ziet er werkelijk prachtig uit, met scherpe 4K-beelden, ray-tracing en intense kleuren. We zijn met True Colors aan de slag gegaan op een PlayStation 5. De kracht van de console wordt goed benut, hoewel we graag wat sterkere framerates hadden gezien. Op de console draait de game zichtbaar niet op 60 fps. Voor de soepelste ervaring ben je waarschijnlijk het beste af met de PC-versie. 

Wel vinden we dat er nog enkele aspecten opgepoetst mochten worden. Zo nu en dan is er een hapering merkbaar en éénmalig was ons personage in een T-pose te zien. Het verstoort de ervaring niet direct, maar het voelt alsof er niet op alle i's een puntje is gezet.

De levendige kleuren spatten van het scherm en passen erg goed bij de titel True Colors, zonder dat dit ooit over the top wordt. De art-style en gameplay zijn vrijwel identiek aan het werk van Dontnod. Het is Deck Nine goed gelukt om dicht bij de originele Life is Strange-titel te blijven. 

Waar je met Max Caulfield in de oorspronkelijke Life is Strange door het verhaal heen foto's maakt, met Chloe Price in Before the Storm aan de slag gaat met graffiti en met Sean Diaz schetsen tekent van locaties, zijn de collectibles in True Colors te vinden in de vorm van emotionele herinneringen. Het is daarnaast een geweldige manier om meer te weten te komen over bepaalde personages.

Het neemt ongeveer twaalf uur in beslag om de game volledig uit te spelen en terug te gaan om eventuele gemiste collectibles te verzamelen. Als je nog meer wil investeren in het verhaal en de achtergronden van personages vallen er nog wat extra uren uit te halen door sms'jes, community-berichten en je aantekeningen te lezen.

Naast een prachtige omgeving die je wil ontdekken, is de muziek in True Colors erg sterk. We werden onder meer geraakt door versies van Dido's Thank You en Creep van Radiohead. Ook Kings of Leon maakt een aangename opwachting.

Eindoordeel

Voor Life is Strange-fans is er veel om van te houden. Life is Strange: True Colors brengt een nieuw verhaal, een nieuwe hoofdpersoon en nieuwe krachten naar de geliefde franchise. Alex Chen is een bijzonder karakter, waar je graag meer van wil weten. Je raakt al snel geïnvesteerd in de personages van het karakteristieke mijnstadje. 

De game steekt zowel grafisch als verhalend goed in elkaar en smeekt je om door te blijven spelen om met Alex het mysterie te onthullen. True Colors voelt aan als een volwaardig deel van de Life is Strange-serie. Het is een must-play voor iedereen die van het genre houdt, maar we kunnen niet ontkennen dat er hier en daar wat potentie is blijven liggen.

Na zoveel mooie verhaalgebaseerde titels hadden we gehoopt dat onze keuzes belangrijker zouden aanvoelen. We hebben niet het idee dat we ergens echt een foute keuze konden maken, waardoor het verhaal een extreem andere wending zou krijgen. Bovendien voelen twee van de vijf episodes teveel aan als opvulling. Dat is net iets te veel naar ons idee.