Ghost Recon Breakpoint review

De Ubisoft-serie Tom Clancy's kent een vrij rijke geschiedenis aan succesverhalen. Van Rainbow Six Vegas tot aan Ghost Recon (2001); echte flops zijn er eigenlijk niet. De laatste Tom Clancy-game, Ghost Recon Wildlands, bleek ook een redelijke voltreffer te zijn.

Met Tom Clancy's Ghost Recon Breakpoint, zoals de voltallige naam luidt, borduurt Ubisoft voort op de formule van Wildlands, zij het in een andere setting. Of het een geslaagde zet is van Ubisoft, lees je in onze Ghost Recon Breakpoint review.

Verhaal

Zoal gezegd speelt het verhaal zich in dezelfde wereld af als bij Wildlands. Althans, de personages voor een deel; de omgeving is niet hetzelfde. Het verhaal speelt zich af in Auroa. Heb je Wildlands gespeeld? Dan ben je vast en zeker bekend met Jace Skell en zijn technologiebedrijf. Het genie beschikt tevens over een flinke smak geld én macht, waardoor hij enkele ontzettend goede tech-apparaten gecreëerd, waaronder enkele slimme drones.

Skell heeft een heel eiland omgetoverd in een hoofdkantoor als het ware, genaamd Skell Tech. Zijn naïviteit speelt hem echter parten. De Wolves (onder leiding van oude bekende Cole Walker) hebben echter de macht overgenomen, en zijn niet zo heel goedgezind. Ze hebben kwade plannen en willen bovendien niemand meer het eiland in- of uitlaten.

Zelf zitten we aan de knoppen van het personage Nomad, een leider van het Ghost-team dat op onderzoek wil uitgaan in Auroa. Dat de Wolves niemand willen binnenlaten, merk je al in de eerste minuten: jij en je bemanning worden (al reizend in helikopters) neergehaald door deze groep. 

Cole Walker leidt de militaire coup op Auroa, en hij kan je wellicht bekend voorkomen: zijn personage wordt gespeeld door Jon Bernthal. Walker behoorde voorheen tot de Ghost-groep, maar heeft zich om de een of andere reden gekeerd tegen jou en je team. Als Nomad ga je op zoek naar andere overlevende Ghost-personen, om vervolgens de strijd aan te gaan met de Wolves.

Laag voor laag onthult Breakpoint het complete verhaal erachter. Elke stap die je zet, brengt je dichter bij Walker. Ook kom je meer te weten over het bijzondere eiland Auroa en hoe alles zo uit de hand heeft kunnen lopen. Lang niet alle cutscènes zijn indrukwekkend; waar je bij de ene video best onder de indruk bent van de graphics, kan het zomaar zijn dat de volgende cutscène eruitziet als een PS3-game waarin de lip-sync het ook goed laat afweten. De meerwaarde van Bernthal wordt in de tussenfilmpjes wel duidelijk: hij weet de bloeddorstige Walker een geloofwaardig gezicht mee te geven.

Dat het verhaal van Breakpoint een stuk interessanter is dan de meeste andere Ghost Recon-games, bestempelen we natuurlijk als positief. Minstens net zo belangrijk is de gameplay. Het goede nieuws: tactisch manoeuvreren, het aspect wat Ghost Recon-games zo interessant maakt, is behouden. Het strategisch benaderen van een vijandelijke basis en deze op een uiterst stille wijze veroveren, is net als voorheen een spannende operatie. 

In de meeste missies van Breakpoint ga je op zoek naar informatie in de vorm van documenten of informanten om je dichter bij de Wolves en Walker te brengen. De structuur van een missie voelt vrij natuurlijk gezien het verhaal gaat over een groep geheime strijdkrachten. 

Het verhaal is naar onze mening echter allemaal iets te gestroomlijnd: in missies vind je enkel en alleen info over de missie waar je op dat moment aan werkt, of ontdekkingen die je meer doen begrijpen van het plot. Dit maakt het makkelijker om elke stap van elke missie te doorlopen, maar deze bezigheden voelen al snel aan als een verkapte vorm van huiswerk.

Precies hier zit het probleem: het verhaal is meeslepend, maar de missies eromheen zijn zo ontzettend repetitief. Alle balkjes en missies ten spijt; het merendeel van de opdrachten bestaat uit het reizen naar een locatie, vijanden kielhalen om erachter te komen waar het object zich bevindt wat je nodig hebt, waarna een volgende missie in beeld komt met vrijwel exact hetzelfde verloop.

Het lijkt erop alsof de ontwikkelaars zichzelf verplichtten om zoveel mogelijk van dit soort missies te produceren, omdat hier de core-elementen van een Ghost Recon-game in voorkomen. De weinige missies die van dit pad afwijken, tonen echter aan dat die gedachte fout is; ook wat minder schietwerk kan nog altijd horen bij een shooter.

Co-op en multiplayer

Het spel spelen in co-op maakt het een stuk draaglijker. Op deze manier kun je de game een extra tactische dimensie geven: een iemand bestuurt de heli, terwijl de ander met een sniper bijvoorbeeld de gespotte vijanden afschiet. Een leuke toevoeging, maar we raden wel aan om met een vriend deze missies te spelen; ga je online aan de slag met een ander, dan kwam het bij ons vaak voor dat er een potje van werd gemaakt. 

Gelukkig kun je vaak al uit de rating van een speler opmaken of het de moeite waard is om met deze persoon het avontuur aan te gaan. Ubisoft heeft beloofd in de toekomst AI-teamgenoten te gaan toevoegen, mocht je geen vrienden hebben die Breakpoint aan hebben geschaft. 

Een multiplayer is er ook in de vorm van Ghost War PvP. In Elimination kun je al lekker tactisch te werk gaan in een vier tegen vier deathmatch, maar Sabotage vergt nog wat meer strategisch werk; in deze modus moet je zowel bomlocaties aanvallen als verdedigen. Vooraf aan een potje staat er of je moet aanvallen of verdedigen. Het tactische element werkt zo anders in een multiplayer ten opzichte van de AI, en dat bedoelen we positief; het is een prettige afwisseling, en blijft het leukst als je deze modi met een vriend kunt spelen.

Progressiesysteem

Ghost Recon Breakpoint beschikt over een nogal onoverzichtelijk progressiesysteem. Zeker voor nieuwkomers is het een hele wirwar aan informatie die op je afgevuurd wordt, en de drukke menustructuur draagt daar zeker niet aan bij. Het lijkt alsof Ubisoft zich vooral heeft gericht op spelers die al bekend zijn met de Ghost Recon-formule, in de hoop dat zij de kleine nieuwigheidjes wel snel onder de knie krijgen.

Gedurende de game kun jij je statistieken boosten door bepaalde doelen te halen, waarna je zelf een extra krachtelement kunt kiezen. Jouw kracht wordt losjes verwerkt in een score, waarna je deze kunt vergelijken met vijanden. Het systeem is nogal kaal; bepantsering kent geen statistieken, maar enkel een score. Ook de diverse soorten wapens voelen vaak inwisselbaar aan, omdat er weinig verschil tussen de apparaten zit. 

Vrij direct in het begin moet je kiezen tot welke van de vier klassen jouw personage behoort: Field Medic, Assault, Sharpshooter, en Panther. Elk van deze klassen beschikt over één speciale vaardigheid. De perks en vaardigheden die je verder verdient in het verhaal zijn niet per se gebonden aan een klasse, waardoor je na verloop van tijd waarschijnlijk niet eens meer weet wat jouw klasse is, laat staan hoe je deze klasse kunt gebruiken in het veld.

Gigantische spelwereld

De spelwereld van Ghost Recon Breakpoint is echt enorm. Het voelt alsof het eiland Auroa extreem groot is gemaakt om een echte Ghost Recon-ervaring te bewerkstelligen. Er zijn diverse regio's te onderscheiden in het landschap: van drassige moerassen tot gigantische bergen. Vrijwel alle delen van Auroa zijn lastig te bereiken, zowel te voet als met voertuigen. Het is dan ook af en toe een lastige taak om een juiste route te vinden, en dan hebben we het nog niet eens gehad over de vele vijanden die om de zoveel honderd meter je op staan te wachten.

Ook wij zien hoe dit design een positieve bijdrage kan leveren aan de game. Rust je uit op een van de rustpunten (beter bekend als bivakken), dan kun je eten, drinken of je wapens checken. Heb je eenmaal een bivak gespot, dan kun je hier snel naartoe reizen, waardoor de reis naar je nieuwe missie een stuk schappelijker wordt.

In de praktijk zijn deze bivakken vooral een irritatiefactor. Het snel reizen wordt je onmogelijk gemaakt als een vijand jou heeft gespot. En, zeker in het begin, vind je die in alle hoeken en gaten van Auroa.

Microtransacties en bugs

Uiteraard kunnen we de microtransacties niet over het hoofd zien. Wapens, voertuigen, levels, vaardigheidspunten; het zou allemaal te koop zijn in de game. Spelers wisten deze zet niet te waarderen, waardoor een deel van de microtransacties (nog) niet in de game zitten.

Dat Ubisoft vooralsnog vrijwel alleen cosmetische microtransacties in de game heeft zitten, valt te prijzen. Het is echter jammer dat hiervoor eerst de nodige ophef nodig is van de (trouwe) fanbase. 

Veruit frustrerender dan microtransacties zijn de bugs in het spel. In het spel hebben we diverse keren de game moeten afsluiten, simpelweg vanwege het feit dat deuren niet openden, of dat goed geplaatste schoten gewoon niet werden geregistreerd. Ook lijkt het alsof je vaker wel dan niet zweeft over Auroa, wat de spelbeleving niet ten goede komt. 

Een ander pijnpunt vinden we de checkpoints. Worden we kapotgeschoten op het eind van een missie, dan moesten we vaak helemaal opnieuw beginnen, waardoor we een kwartier of twintig minuten voor niets hebben gespeeld. Vrij frustrerend. Na verloop van tijd zagen we gelukkig dat de updates het een en ander hebben verbeterd, maar er blijven foutjes zichtbaar.

Eindoordeel

Het verhaal van Ghost Recon Breakpoint is een van de betere die we het afgelopen jaar hebben beleeft. De setting Auroa is groots en uitdagend, en de aartsvijand in de vorm van Bernthal komt sterk en robuust over. Wij wilden dan ook graag snel tot de ontknoping komen van het verhaal, en wat Walker zijn beweegredenen waren is ook een interessante kwestie.

Helaas wordt het verhaal voor een groot deel teniet gedaan door de vaak repetitieve gameplay, iets wat zeker niet had gehoeven. Speel je de game in co-op, dan kun je zelf nog een extra tactisch laagje over het spel heen leggen, maar het is jammer dat er op dit moment nog geen optie is om AI-teamgenoten te selecteren, iets wat wel mogelijk was bij Wildlands. Gelukkig staat de multiplayer wel als een huis, al is het een kleintje.

Ook bugs zorgen ervoor dat het speelplezier af en toe wordt aangetast, al laten de meest recente updates een verbetering zien. Kortom, de game is verre van perfect, maar er zit nog genoeg potentie in om er een prima tactische shooter van te maken.

• Lees ook: de beste 40 PC games van dit moment